Krystine Belen

Marami sa atin ang humahanga sa kultura ng Japan dahil sa pagiging kakaiba nito. Maging ang kanilang educational system, iba sa ating nakasanayan dahil hindi pinapayagang mag-exam ang mga mag-aaral dito bago mag-Grade 4.

Naniniwala ang mga Japanese na mayroong mas mahalagang leksyon na dapat ituro sa mga bata na hindi masusukat ng anumang exam.

Sa murang edad, tinuturuan na sila ng tamang asal at respeto sa kapwa.

Iminumulat na rin ang mga batang Japanese na maging independent. Sa katunayan, Grade 1 pa lang, mag-isa na silang pumupunta sa kanilang paaralan, sakay ng bus o tren.

Wala ring janitors sa kanilang schools dahil ang mga mag-aaral mismo ang pinagkakatiwalaan sa kanilang classrooms. Dito, natututunan nila ang responsibilidad at pakikipagtulungan sa mga kaklase.

Binibigyang-diin din sa mga unang taon ng pag-aaral sa Japan ang pagiging magalang at punctual o nasa oras.

Higit sa lahat, itinuturo sa mga bata ang pagpapahalaga at pangangalaga sa kalikasan at sa mga hayop.

Mahalaga ang unang tatlong taon ng edukasyon sa Japan dahil dito nililinang ang pagkatao ng mga bata.

Dahil sa pagiging displinado, hindi nakapagtatakang isa ang Japan sa mga pinakamaunlad na bansa sa buong mundo.

Sobra man ang antok ni Georgia, isang aspin mula sa Pangasinan, hindi pa rin ito tumigil sa pagbabantay sa mga labi ng kanyang yumaong may-ari.

Sa viral video, makikitang umiidlip habang nakaupo sa monobloc chair ang aso sa harap ng isang kabaong.

Ayon kay Bailey Jean Manuel, ang uploader ng video, alaga ng kanyang pumanaw na tita si Georgia.

Aniya, kahit umaga, nagbabantay ang aso sa lamay. Kahit paalisin, bumabalik ito sa kanyang pwesto sa upuan na nasa harap ng larawan ng nag-alaga sa kanya.

Patunay si Georgia na likas na tapat ang mga alagang aso. Kaya imbes na saktan at maltratuhin, lalo na ang mga aspin, dapat silang alagaan at mahalin, katulad ng ibinibigay nila sa ating pagmamahal na hindi matitibag, maging ng kamatayan.

Nang pumasok si Érika de Souza Vieira Nunes kasama ang kanyang tiyuhin sa isang bangko sa Brazil, agad na nakaramdam ng kakaiba ang mga empleyado rito.

Mukha kasing matamlay at hindi maayos ang lagay ng 68-year-old na si Paulo Roberto Braga habang tinutulak ng kanyang pamangkin sa kanyang wheelchair.

Nang imbestigahan, napag-alamang matagal na palang patay ang matanda!

Nagtungo si Érika sa bangko upang mangutang sana ng $3,250 o higit sa P180,000. Isinama niya ang kanyang tiyuhin upang maging co-signer na tatanggap sa legal responsibility ng loan.

Dahil masama ang kutob ng mga empleyado matapos makaamoy ng tila patay na daga, kinuhanan nila ng video ang insidente. Dito, makikitang bumabagsak na ang ulo ng matanda at pinipilit ng babae na pahawakin ito ng panulat upang pumirma sa kontrata.

Tumawag sa emergency services ang mga empleyado at nang dumating ang rescuers, nakumpirma nilang isang malamig na bangkay na ang nakasakay sa wheelchair.

Ayon sa investigating officer, alam ni Érika na patay na ang kanyang tiyuhin dahil ilang oras nang patay ang matanda. Ngunit depensa ng abogado ng pamilya, buhay pa ito nang magtungo sa bangko.

Agad na inaresto si Érika dahil sa pang-aabuso sa patay at tangkang pagnanakaw sa pamamagitan ng fraud.

Hindi maikakailang nakakatakot ang mga ahas, lalo na ‘yung mga makamandag katulad ng rattlesnake.

Pero alam mo bang sa Amerika, partikular na sa Southern United States, piniprito at kinakain ito?

Ito ang tinatawag nilang Southern fried rattlesnake.

Valuable food source para sa indigenous peoples at early settlers sa Texas at sa ilang Southwest states ang rattlesnakes.

Dahil na rin sa kakulangan ng ibang mapagkukunan ng pagkain, isinali nila ang rattlesnakes sa kanilang diet. Bukod sa madali itong mahuli, mayaman ito sa protina.

Sa ganitong paaran, nakokontrol din ang populasyon ng mga makamandag na ahas.

Sa paghahanda naman ng Southern fried rattlesnake, kailangan munang balatan ang ahas. Huhugasan nang mabuti ang karne nito, saka ilalagay sa isang mixture ng itlog at gatas at seasoned flour. Pagkatapos, pwede na itong i-deepfry.

Kung titignan, mukhang fried chicken ang lutong rattlesnake. Lasa rin itong manok, kaya kung hindi sasabihin, hindi mo mamamalayang ahas na pala ang kinakain mo!

Most valuable player o MVP in the making kung tawagin ng netizens ang isang taong gulang na bata dahil sa galing nito sa basketball!

Sa viral video, makikita kasi ang bata na ilang beses na naka-shoot habang naglalaro sa kanyang kwarto.

Ayon sa ina ng bata at uploader ng video na si Jezzel Liwanag, nagulat sila ng asawa niyang si Mark Anthony nang makitang nakaka-shoot ang anak nilang si Markus dahil malilliit na laruan ang kadalasan nitong nilalaro.

Kahit medyo malayo ang distansya, nakaka-perfect shot pa rin si baby Markus. Pinaulit-ulit niya pa ito, at lahat, na-shoot!

Naniniwala ang ina ni Markus na nagmula ang skills ng kanyang anak sa ama nitong basketball player. Magkasama pang nanonood ng PBA (Philippine Basketball Association) at NBA (National Basketball Association) games ang mag-ama.

Pinuri naman ng netizens ang ipinakitang suporta ng mga magulang ni Markus sa kanya.

Ayon kay Jezzel, kung basketball talaga ang kahihiligan ng anak paglaki nito, susuportahan nila itong mag-asawa. At kapag magtuloy-tuloy ito, hindi imposibleng maging MVP nga si Markus sa hinaharap.

Sabi nga sa kasabihan, “Money can’t buy happiness.”

Ngunit ayon sa consumer website na Expensivity, kailangan kumita ng mga Pilipino ng P110,000 kada buwan upang tuluyang maging masaya.

Gamit ang datos mula sa pag-aaral ng Purdue University, kinalkula ng Expensivity ang price of happiness ng bawat bansa. Dito napag-alamang kailangang kumita ng isang pamilyang Pilipino ng tinatayang P1.3 million kada taon upang maging kuntento sa buhay.

Nakalulula ba? Mababa pa ito kumpara sa “price of happiness” ng ibang bansa.

Para sa mga Pilipino, tumutukoy ang kaligayahan sa pagkakaroon ng kumpleto at malusog na pamilya, mga tunay na kaibigan, at hangarin sa buhay. Hindi nabibili ang mga ito ng anumang presyo.

Ngunit hindi ba mahirap ding sumaya kung namomroblema tayo sa gastusin natin sa pang araw-araw?

Hindi man natin kailangang magkaroon ng P110,000 upang maging maligaya, hindi maikakailang malaki ang maitutulong ng pera upang matugunan ang mga pangunahing pangangailangan natin.

Sa kabila nito, hindi pera ang tanging pinagmumulan ng tunay na kaligayahan, dahil ang tunay na kaligayahan ay hindi nasusukat ng anumang halaga. Nanggagaling ito sa mga tao at gawaing nagbibigay ng walang katulad na kasiyahan sa ating mga puso at isipan.